Nostalgia za Ebermanem

Tym razem w nostalgiczną podróż zorganizowaną przez Zrobotyzowanych wybieramy się liczącym 18 kilometrów szlakiem Sochaczew Wąskotorowy – Wilcze Tułowice, gdzie prześwit toru to 750mm. We współpracy z Muzeum Kolei Wąskotorowej w Sochaczewie przygotowano pociąg specjalny składający się z dwóch wagonów motorowych MBd1-126, MBd1-130 oraz jednego wagonu pasażerskiego typu 1Aw – Bxhpi1648

Mglisto-zimowa pogoda nie rozpieszczała, a na trasie nie obyło się bez przygód. Jeszcze w samym Sochaczewie pociąg utknął przed zaparkowanym w skrajni samochodem. Na szczęście właściciel się szybko znalazł i przeparkował auto. Warunki atmosferyczne oraz profil linii sprawiały, że skład miewał problemy z pokonaniem wzniesień, jednak obyło się bez utknięcia na szlaku.

Chodaków i most nad Utratą

Chodaków kiedyś był osobną miejscowością, natomiast teraz jest częścią Sochaczewa. Rozwój stacji w tym miejscu wiąże się przede wszystkim z Fabryką Włókien Sztucznych “Chemitex”. Podczas budowy bocznicy normalnotorowej przebudowano całą stację, a na szlaku w kierunku Sochaczewa zastosowano splot torów wąskiego i normalnego. Linia wąskotorowa biegła praktycznie przez środek miasta, dlatego mając na uwadze niewielką ilość miejsca, zdecydowano się na rozwiązanie, w którym obie szerokości dzieliły jeden tok szyn. Most nad Utratą służył obu szerokościom toru.

Wilcze Tułowice

Jest to obecnie ostatnia stacja na trasie sochaczewskiej wąskotorówki. W tym miejscu zmieniamy kierunek jazdy i wracamy. Tory prowadzące wgłąb Puszczy Kampinowskiej są nieprzejezdne. Między tą stacją a Tułowicami znajduje się most nad Kanałem Łasicy, a także rozwidlenie torów w kierunku Wyszogrodu (także nieprzejezdne).

Wagony motorowe MBd1-126 i MBd1-130 niedawno wróciły z naprawy P5, wykonanej w zakładach “Pat-Pol” w Aleksandrowie Kujawskim. Prace trwały od kwietnia 2020 roku, a od najbliższego sezonu turystycznego (2022) będą obsługiwać regularne kursy wąskotorówki. Obie jednostki zyskały zielone malowanie stosowane w cukrowni Tuczno.

MBd1-126

Został wyprodukowany w 1938 roku w Wytwórni Parowozów Zakładów Ostrowieckich – Oddział w Warszawie. W latach 50 został wyremontowany i przebudowany w warsztatach w Lisewie należących do Gdańskiej Kolei Dojazdowej. W 1974 roku wagon sprzedano do cukrowni Tuczno i służył tam do lat 90. Na początku był używany jako drezyna, a po zatarciu silnika był używany jako wagon doczepny. W 1993 trafił do muzeum w Sochaczewie, gdzie w 2002 roku przywrócono go do użytku.

MBd1-130

Powstał w Warsztatach Gdańskich Kolei Dojazdowych w Lisewie w 1957 r. na bazie wagonu pasażerskiego. Od początku do końca służył na tamtejszych wąskotorówkach. Od 1994 roku znajduje się w muzeum w Sochaczewie.